مفهوم واژه شهر هوشمند به معنای مجموعه‌ای از ساختمان هایی است که قابلیت کنترل اتوماتیک اجزا و وسایل هر ساختمان فراهم می‌باشد. این اتوماتیک سازی می‌تواند از بستن سایه بان پنجره یک مغازه تا غذا دادن به حیوانات خانگی یک شهروند را شامل شود. تمامی این کارها تنها با فشردن یک کلید و ارسال یک فرمان صوتی امکانپذیر است. برخی از فعالیت ها مانند خاموش کردن لامپ ممکن است ساده بنظر آید، اما برخی موارد مانند کنترل دوربین‌های نظارتی به دلیل پیچیدگی نیاز به تحقیقات، زمان و هزینه بیشتری دارد. محصولات مرتبط با شهر هوشمند دسته بندی های متنوعی را شامل می‌شود. به عنوان مثال در یک خانه هوشمند می‌توان کنترل تمامی امورات خانه اعم از روشنایی، دما، رطوبت، قفل ها و امنیت را مدیریت نمود.

تاکنون طرح‌های شهر هوشمند چندین بار به تاخیر افتاده است و به اهداف جاه طلبانه و بلند پروازانه خود دست نیافته است. این امکانات بخاطر هزینه بسیار بالا فقط برای اقشار بسیار پردرآمد قابل استفاده است. یک پروژه جدید در تورنتو به نام Quayside امیدوار است که این الگو شکست را با ساخت مجدد یک محله شهری از تغییرات در زمین تا استفاده از آخرین فن آوری‌های دیجیتال، شکست دهد. همچنین Labs Sidewalk Alphabet واقع در شهر نیویورک، در حال همکاری با دولت کانادا در خصوص پروژه  برای اسکله صنعتی تورنتو می‌باشد. یکی از اهداف این پروژه، بکارگیری فناوری اطلاعات از یک شبکه گسترده از سنسورها است که  به جمع آوری اطلاعات می پردازند. این اطلاعات از کیفیت هوا گرفته تا سطح سر و صدای فعالیت های مردم را شامل می‌شود.

ریت اگراوال مدیر اجرایی برنامه ریزی سیستم های شهری می‌گوید: ” آنچه در مورد Quayside متمایز است این است که این پروژه نه تنها فوق العاده سطح بالایی دارد، بلکه دارای مقدار خاصی از فروتنی است.” این فروتنی ممکن است به Quayside کمک کند تا از تکرار اشتباهات پیشین شهرهوشمند جلوگیری نماید. با توجه به پروژه  Toronto، دیگر شهرهای آمریکای شمالی در حال بررسی پروژه‌های شهر هوشمند هستند که در آینده به لیست آزمایشگاه پیاده روی بپیوندند. مدیرعامل آژانس، ویل فلینیسگ می گوید: سان فرانسیسکو، دنور، لس آنجلس و بوستون همه خواستار این سیستم هستند.